Na dziś utwór odzwierciedlający dość popularne przysłowie “Kto z kim przestaje, takim się staje”, a w nim bohaterami oczywiście zwierzęta 🙂 Zapraszamy do lektury.
Jan Brzechwa “Kto z kim przestaje”
Kto z kim przestaje, takim się staje –
Na pewno znacie te obyczaje?
Bocian po deszczu człapał piechotą,
Bo lubi nogi zanurzać w błoto.
Świnia podobne miewa słabostki
I chętnie w błoto włazi po kostki.
Bocian odwiedzał świnię z ochotą.
Plaskał i mlaskał: „Błoto jak złoto!”
Ona do niego szła przy sobocie,
Żeby jej pomógł nurzać się w błocie.
Kwiczała: „Dzięki, dzięki stokrotne,
Bardzo mi służą kąpiele błotne!”
Tak spotykali się wciąż na zmianę
Bocian ze świnią, świnia z bocianem.
Lecz minął okres pierwszych uniesień,
Powiało chłodem, nastała jesień
I bocian starym swoim zwyczajem
Właśnie zamierzał rozstać się z krajem.
Wtem wpadła świnia zirytowana.
„To w błocie byłam dobra dla pana?
W błocie, w kałuży i nawet w bagnie,
A teraz pan mnie porzucić pragnie?
Niech pan pomyśli: co pan wyczynia?”
Odrzecze bocian: „Wiem, jestem świnia!”
„Kto z kim przestaje, takim się staje”.
Rzekł. I odleciał w dalekie kraje.
